Τον περασμένο χρόνο, έχω παρατηρήσει ένα περίεργο πράγμα που φουσκώνει στην ποπ μουσική: οι καλλιτέχνες μιλούν για το ποτό κρασί που δεν γνωρίζουν τίποτα. Συμβαίνει στο «Super Rich Kids» του Frank Ocean («πάρα πολλά μπουκάλια αυτού του κρασιού που δεν μπορούμε να προφέρουμε») και στο στίχο του André 3000 για το «Sixteen» του Rick Ross («τρώμε μέχρι να πονάει η κοιλιά μας και μετά πηγαίνουμε να πιάσουμε το καλύτερο κρασί και το πίνουμε σαν να ξέρουμε από ποιο σταφύλι και περιοχή προήλθε. ')
Ίσως τα δύο δεν είναι αρκετά επίσημα φαινόμενα, αλλά κάνει ένα περίεργο χτύπημα σε ένα κατά τα άλλα ισχυρό ρεύμα μόδας που ρίχνει το όνομα του κρασιού στην ποπ μουσική (δείτε: Cristal, Santa Margherita, Ace of Spades). Τα τραγούδια περιλαμβάνουν πάρα πολλά επίπεδα παιχνιδιού ρόλων για να μάθουν πώς αισθάνονται οι Ocean ή André 3000 προσωπικά για το κρασί, αλλά το Ocean - ή ο χαρακτήρας του Ocean - πήρε ένα πράγμα σωστό: Τα ονόματα κρασιών μπορεί να είναι τρομερά δύσκολο να προφερθούν.
καλύτερα οινοποιεία στο νομό Νάπα
Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα οινοποιεία θα τα πήγαιναν καλά για να μην το κάνουν ευκολότερο: Μια πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο Brock διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι ήταν πιο πιθανό να πληρώσουν υψηλότερη τιμή για κρασιά με δυσκολότερες λέξεις.
Ακόμα κι αν απολαμβάνουμε προφανώς να πληρώνουμε το προνόμιο του να μην μπορούμε να προφέρω μια επωνυμία, πρέπει να πω ότι, στο τέλος του καταναλωτή, το να πούμε ένα άγνωστο όνομα κρασιού δυνατά μπορεί να είναι μια ταπεινή εμπειρία. (Ο συνάδελφός μου Ο Tim Fish έγραψε ένα εξαιρετικό έργο σε αυτό το περασμένο έτος .) Η επίλυση του προβλήματος είναι ότι αυτό που είναι «σωστό» να πούμε στη χώρα από την οποία προέρχεται το κρασί μπορεί να μην είναι η «σωστή» αμερικανικοποιημένη έκδοση.
Αυτό το πρόβλημα δεν αφορά μόνο το κρασί. Μεγάλωσα στη Χαβάη, όπου υπάρχει μεγάλη ιαπωνική επιρροή, οπότε κάτι σαν το καραόκε προφέρεται ο ιαπωνικός τρόπος, «kah-rah-oh-kay», με έναν ήχο «r» που προσγειώνεται μεταξύ ενός «l» και ενός «r» , «αυτό που οι οδηγοί προφοράς αποκαλούν« retroflex flap ». Όταν μετακόμισα στην ηπειρωτική χώρα ανακάλυψα ότι οι Αμερικανοί λένε «care-ee-oh-kee», το οποίο αρχικά βρήκα κάπως ξεκαρδιστικό με την πάροδο του χρόνου, μόλις έχω φθαρεί, και τώρα, τουλάχιστον όταν είμαι στην ηπειρωτική χώρα, το λέω και έτσι.
Με ονόματα κρασιών που έχουν διαφορετικές αμερικάνικες και πρωτότυπες προφορές, μπορώ να δω το επιχείρημα και για τις δύο πλευρές και γενικά δεν έχω καταδικάσει. Ο νούμερο 1 κανόνας μου για το κρασί είναι «μην κάνετε τους ανθρώπους να αισθάνονται άσχημα». Η ζωή είναι πολύ σύντομη.
Αλλά όταν πρέπει να κάνετε μια επιλογή, είμαι πραγματικά περίεργος: Με ποιο τρόπο προφέρετε τα κρασιά; Ο αμερικανικός ή ξένος τρόπος; Αφήστε τις σκέψεις σας στα σχόλια. Το πλαίσιο είναι ένας παράγοντας, προφανώς, αλλά συνήθως συμφωνώ με τις αμερικανικές προφορές. Έχω συμπεριλάβει μερικά παραδείγματα παρακάτω και έριξα επίσης σε ορισμένα αμερικανικά οινοποιεία με ξένα λόγια στα ονόματά τους. (Αυτές δεν είναι προφορές λεξικού κανονισμού, αλλά αποδίδονται όσο καλύτερα μπορούμε φωνητικά.)
Γαλλικά κρασιά που μερικές φορές προφέρουν τον αμερικανικό τρόπο
Bollinger [Γαλλικά: Bohl-ahn-ZHAY, Americanized: BOHL-in-zhur]
Taittinger [Γαλλικά: Tay-tahn-ZHAY, Americanized: TAH-tin-zhur]
Romanée-Conti [Γαλλικά: Ro-mah-NAY Kohn-TEE, Americanized: Ro-mah-KNEE CON-tee]
Αμερικανικά οινοποιεία με ξένες λέξεις που προφέρονται στον αμερικανικό τρόπο
Α.Ρ. Βιν [Ay Pee VINN]
Chateau St. Jean [SHA-tow SAYNT GENE]
Chateau Ste. Μισέλ [SHA-tow SAYNT Mee-SHELL]
Συμβουλή: Αναζητήστε βίντεο κρασιού στο winefolly.com ή στο YouTube, εάν θέλετε καθοδήγηση για το πώς να προφέρετε δύσκολα ονόματα. Μπορεί να μην βρείτε τη «σωστή» προφορά, αλλά αν αντιγράψετε κάποιον, τουλάχιστον δεν θα είστε το μόνο άτομο στην ιστορία που θα το είπε λανθασμένα.